Voorschijven op stofnaam: regels voor de apotheker voor het uitvoeren van het voorschrift
In het geval van een voorschrift op stofnaam vertrouwt de arts de zorg en verantwoordelijkheid toe aan de apotheker, om dit voorschrift uit te voeren, rekening houdend met de behoeften van de patiënt op het vlak van de continuïteit van de behandeling, de prijs en de beschikbaarheid.
Op deze pagina:
Hoe voert u een VOS-voorschrift uit ?
De apotheker levert een specialiteit af die overeenstemt met het voorschrift rekening houdend met de aanbevelingen NO SWITCH van het FAGG.
Op basis van de stofnaam, sterkte, aanduiding van de toedieningsvorm (-weg), de verpakkingsgrootte en de eventuele specificaties (bv. bruistablet) kunnen meerdere specialiteiten in overeenstemming zijn met het VOS-voorschrift.
De officina-apotheker levert verplicht een farmaceutische specialiteit af die beantwoordt aan het voorschrift en behoort tot de groep van de ‘goedkoopste’ geneesmiddelen.
In geval van overmacht, mag de apotheker een ander beschikbaar zo goedkoop mogelijk en vergoedbaar geneesmiddel buiten de groep van ‘de goedkoopste geneesmiddelen’ afleveren. Hij moet die overmacht wel aanduiden met een ‘flag’. Hij vermeldt bovendien op het voorschrift dat het een onbeschikbaarheid of hoogdringendheid betreft en hij parafeert deze verklaring.
Onder overmacht wordt verstaan:
- onbeschikbaarheid binnen de 12 uur van de goedkoopste geneesmiddelen bij de voor de apotheker gebruikelijke groothandelaars – verdelers en groothandelaars.
- dringende aflevering voor een behandeling die onmogelijk kan uitgesteld worden of waarvan het uitstel de continuïteit van de behandeling in gevaar brengt.
- aflevering onder omstandigheden waarbij een patiënt zich onmogelijk kan bevoorraden bij een andere apotheek in de omgeving tijdens de wachtdienst.
Indien er geen geneesmiddel van de groep van de “goedkoopste” beantwoordt aan het voorschrift omwille van de specificaties levert de apotheker een geneesmiddel af die hij gekozen heeft op basis van een ‘beslissingsboom’.
Als het voorschrift niet duidelijk of volledig is wat betreft de verpakkingsgrootte, geldt voor vergoedbare specialiteiten, volgende algemene regel:
de afgeleverde vergoedbare verpakking benadert zo dicht mogelijk het voorgeschreven aantal eenheden, maar mag nooit meer eenheden bevatten. Als het aantal eenheden niet is bepaald, wordt de kleinste, vergoedbare verpakking afgeleverd.
Wat als de patiënt niet akkoord gaat met de afgeleverde specialiteit en toch een geneesmiddel wil ontvangen dat niet behoort tot de groep van de ‘goedkoopste’ geneesmiddelen?
De apotheker informeert hem vooreerst dat de verplichte aflevering van de ‘goedkoopste’ geneesmiddelen geen afbreuk doet aan het voorschrift van de arts en dat het geneesmiddel therapeutisch evenwaardig is.
Als hij toch een geneesmiddel wil dat niet behoort tot de groep van de ‘goedkoopste’ geneesmiddelen, moet de apotheker hem informeren dat hij dan de volledige kost zelf moet dragen (dat er dus geen tegemoetkoming van de ziekteverzekering (verzekering voor geneeskundige verzorging) voorzien is).
De apotheker kan, al dan niet op vraag van de patiënt, de voorschrijver contacteren en hem voorstellen het voorschrift te wijzigen.
Wat is het verschil tussen ‘goedkoop voorschrijven’ en het ‘goedkoopste’ afleveren?
In 2005 besliste de regering dat artsen en tandartsen met een minimum voorschrijfprofiel (d.w.z. 100 verpakkingen voor artsen en 16 voor tandartsen gedurende 6 maand) een bepaald percentage (bv. 60% voor een huisarts) aan ‘goedkope' geneesmiddelen moeten voorschrijven. Dit systeem blijft bestaan.
Onder ‘goedkoop voorschrijven’ verstaat men:
- een voorschrift van een generiek of een referentiespecialiteit
- een VOS-voorschrift
- een voorschrift van een biosimilar of een biologisch geneesmiddel waarvoor het verantwoordelijke bedrijf een prijsvermindering van 15% bestaatdoorvoerde ten opzichte van het eerste1e vergoedbare referentie-biologisch geneesmiddel op het moment van de komst van de eerste1e biosimilar.
Vanaf 1 april 2012 moet de apotheker bij een VOS-voorschrift, een geneesmiddel binnen de groep van de 'goedkoopste' geneesmiddelen afleveren, maar rekening houden met de aanbevelingen NO SWITCH. Het begrip ‘goedkoopste’ slaat hier op de vergelijking van de kostprijs per eenheid binnen een groepering van geneesmiddelen met een identiek werkzaam bestanddeel, (of combinatie van werkzame bestanddelen), identieke sterkte en identieke verpakkingsgrootte.
Meer informatie
Contacten
Afdeling Farmaceutisch beleid
E-mail: secr-farbel@riziv-inami.fgov.be